Küçük Bir Buhran

Ankara'yla alakası var mı yok bilemem ama onunla birlikte olmaya başladığım süre zarfından beri geri kalan herşeyim bok gibi gidiyo.mutluyum,huzurluyum ama kendimi terliksi hayvan ya da mavi yeşil alg gibi falan hissetmediğimi söyleyemem.tek hücreli sabit kafalı bi canlı oldum çıktım.

herşeyi ona endeksleyerek kendi hayatım yokmuş gibi davranıyorum,dolayısıyla gerçekten de kendi hayatım olmuyor.koca bir dönemin yarısını ankarada geçirmem bi yana,ne kendi arkadaşlarımı görüp konuşabildim,ne bi yere çıkıp gezebildim ne de bi sosyal hayat oluşturabildim kendime.onun yerine,dana gibi şişmanlayıp okulu umrunda olmayan asosyal bi insan,ne insanı yaratık oldum hatta.tipte 5 yıllık evli altın bilezikli ev karıları gibi oldum.bi kucağımda bağıran çocuğum eksik.kilolarımla olan sorunlarımı zaten yazdım bi daha yazıp kafa patlatmak istemiyorum.bugünkü konumuz benim aslında okulla uzaktan yakından alakası olmayan okulum.geçen dönem zaten bisürü finale girmediğimi,milletin gazına gelip amaan bursluyum koyver gitsin tavrıyla,yerlerde sürünen bi ortalama getirdiğimi bi kenara bırakırsak,bu dönem de sıvadım.amacım ortalamamı yükseltip öteki döneme rahat başlamakken,geçen seneki derslerimi de çöpe atıp daha da berbat bi duruma geldim.etrafa sanki umrumda değilmiş gibi bi imaj çiziyorum ama içten içe bunalımdayım.çünkü ben hayatım boyunca başarıyla beslenmiş hatta başarıyla övüne övüne çevremi deli etmiş bi insanım ve şu anki halim utanç verici.bugün yaz okulu derslerimi seçerken okulun yaptığı iyilikler (!) zaten olduğum durumu iyice gösterdi bana,kızım sen bi halta yaramazsın sana ders açsak açmasak kaça der gibi bi tavırdalar yani.o yüzden şu andan itibaren okula bari asılıyim de eski formumu yakalıyim.bu sefer kararlıyım, geçen seneki gibi değil yani.o yüzden haberlerde falan üniversiteli kızın büyük başarısı diye görürseniz bilin ki o tapirdir.

ps:şu gün itibariyle 6 kilo vermiş durumdayım :) ama her yerim çok ağrıyo.

Obez Miyim Neyim

Geçenlerde yine 3 haftanın sonunda falan döndüm ankaradan.Heralde ben bu gidişle temelli yerleşicem ama daha kendime itiraf edemiyorum.Her seferinde böyle bi umut yok kesin 3 gün sonra dönücem ben falan telkinleri oluyo ama o 3 4 günün sonunda gitmeycem ben diye başının etini yiyorum onun.Bu sefer geçenkinden de daha beterdi ama.Geçmeyen günleri mi sayıyim,evde otur otur kendimi yeme içmeye vurdum onu mu sayıyim,birbirimizden soğuduk  resmen.İşin kısası bi daha uzunca bi süre ankaraya gitmeme kararı aldım Ki zaten gider ve o kadar yapışırsam yine oraya ilişkimiz boka sarıcak.Gerçekten de kendi tezimi kanıtladım.insan ne kadar birlikte olursa o kadar sıkılıyo arkadaş.Biyerden sonra karışındaki adama anam bi uyusa da şurda iki tip kessem falan diye bakıyosun,Ankara zaten bıktı benim dırdırımdan sıkıntı basmamdan bişeyler ilgimi çeksin diye ağzımın içine bakıyo.Birbirimizden tiksindik yani.yine de istanbula beraber geldik dayanamadık tabi,ama burda daha iyiyiz.en azından salon var oda var falan aynı evin içinde birbirimizi görmeden de yaşayabiliyoruz.Neyse dedim orda yemeye içmeye vurdum kendimi diziler filmler tırıvırı bisürü bişey ama hep oturuyorum.Bi geldim anam resmen yaban domuzu gibi olmuşum.ha zaten şişmandım o ayrı da iyice olayın bokunu çıkarmışım,bakıyorum beden kitle endeksi diye bi aparat var ya ha işte onda obez çıkıyorum!bir tane kotum bir tane şortum elbisem hiç bişeyim olmuyo üstüme,sürekli penye şeylerle gezer oldum da onlar da giyme bizi artık yaa falan diye yalvarcak bana o derece.bu böyle olmaz dedim tabi geldiğimin ikinci günü başladım diyete,aklımca detox yapıcam arınıcam şahane olcam bi günde,adriana lima falan halt edicek yanımda.bu kafayla başladım ben yeşil çaylar bilmem neler sabah.1 saat falan sürdü heralde,Ankara uyandı kalk kavaltı yapalım,onu yiyelim donut yiyelim bilmem ne içelim onu pişirelim falan derken,biz geleli oldu 5 gün hala ben domuz gibiyim.o değil bi de kendimi suçlu falan hissediyorum sokağa çıkınca,şişmanım çirkinim falan insanlar bi tuhaf bakıyolar,onların göz zevkini bozmuşum gibi,oturup kalkamıyorum bi yere zaten,arkadaşlarım falan da benimle oturmaktan utanıyo gibi böyle ay şu mal bi kalksa da az ortam yapsak triplerindeler,iyice psikolojimi falan attım çöpe bi daha da çıkmadım dışarı.Karar aldım zaten zayıflayıp biraz adama dönesiye kadar evde takılcam.olmadı bi sporda çıkarım onda da çaba gösteriyo bu iyi iyi falan diyerek ezmezler beni diye umuyorum.3 gün sonra dönücem zaten annemlerin yanına,orda hiç bişey yedirmezler zaten bana bizim aile daimi diyette herkes 20 kilo falan.Hiç olmadı orda adama dönerim diyorum.o da ayrı bi mevzu,daha babama yaz okuluna kaldığımı söylemedim adam beni kesip biçebilir ekmek bıçağıyla.içim hophop o yüzden gitmeme az kaldıkça.

Ha bu arada ikeaya gittik aylaaar sonra ve ikeayı eve aldık geldik.Zaten ben ikeanın doğaüstü falan bişey olduğuna inanıyorum böyle giriyosun içeri kendini kaybediyosun herşeyi alıyosun elinde olmadan,bi koltuklar bi yataklar falan yapmışlar uyumaya ikeaya gelirsin yani o kadar fena,oturdun mu kalkamıyosun.Pek bişey almadım ama yastık yorgan falan fişman aldık çift kişilik yatağa geçicez diye.Ama tabi paralar suyunu çekti artık açız bi süre.Şu yaşadığım şeylerden anladığım kadarıyla irade denen zıkkım da bende bi gıdım yok arkadaş.Hiç bi şeye dayanamıyorum herşey benim olsun falan gibi bi kafadayım çıkmam lazım bundan.Zaten Ankara'yla iddaaya girdik eğer eylülde belirlediğim kiloya ulaşırsam fujifilm instax alıcak bana.Gazı verdim kendime baya bakalım işe yararsa mutlu haberlerimi paylaşıcam.