25 Haziran 2010 Cuma

Yaz okulu.


Bir pazartesi gecesi ansızın otururken yaz okuluna kaldığımı öğrendim.heralde bir anda aklımdan geçen düşünceleri ben bile sayamadım ki gerizekalı gibi bir ifade oturttum yüzüme.tatil yoktu,deniz kum güneş yoktu,alkol yoktu,klozet yoktu...bütün yoklukları düşünürken olmayan bir tek şeyi daha farkettim.umut yoktu.sanki yazı istanbulda geçirmek günlük hayatımı sadece sabote etmeye yarayabilecek en büyük korkumdu.oysa özgürdüm orda,evimde,kedilerimle,kültablamla,arkadaşlarımla,sevgilimle özgürdüm.yaz okuluna kalmak sadece okula gitmek değildi ki.tabi bakmasın kimse böyle söylediğime,bunu farketmem 3 günümü aldı.bu aralarda kabuslar gördüm,uyuyamadım,giyinemedim,soyunamadım.şu saatlerde ise,planlar kuruyorum.şuraya da gitmeliyim,şunu da görmeliyim,şu giymeli şunu yemeli şunu içmeliyim diye.yaşayacak çok şey olduğunu bariz bir şekilde farkediyorum.mesela taksime gidip boş boş dolaşmak istiyorum ilk günümde.ya da ikinci el mobilyacıları gezmek.bir şarkı açıp bira içmek..tatilin yerini tutmaz ama sahilde güneşlenmek.sevgilimin kollarında uyumak.neler neler var daha anlatamayacağım,anlayamayacağım.yine de şimdilik bu kadarı yeter benim için.

4 Haziran 2010 Cuma

Başlamak.


      Bunalımdaki insanlar gibi davranmaya başladığımı farkettim bugün.sanırım bıktım.sürekli debelenip durduktan sonra elime hiç bir şey geçmemesinden.zayıflayamıyorum,ders çalışamıyorum,çalışsam da yapamıyorum,giyinmiyorum adam gibi,bakmıyorum kendime,evimi temizlemiyorum aylardır,dışarı çıkmıyorum şöyle doyasıya eğlenmiyorum,dertleşmiyorum kimseyle,dedikodu bile yapmıyorum,sevgilime onu sevdiğimi söyleyemiyorum,alışveriş yapmıyorum,yürümüyorum,sahile gidip de sigara içmiyorum,resmen hayatın tadını çıkarmıyorum,sadece vakit geçsin diye yaşıyorum.Neden böyle yapıyorum bilmiyorum.bugüne kadar her şey için ölümüne çabaladıktan,canımı dişime takıp uğraştıktan sonra domino taşları gibi yıkılmasından pes ettim galiba.Sırf o hayal kırıklıklarını yaşamamak için elimi eteğimi çektim hayattan.Öylesine uyuyup uyanıyorum artık.Ne uyumak ne de uyanmak için bir amaç gütmüyorum.Arkadaş bile edinmiyorum açıkçası.hepsi bir gün bana kazığı çakıp gidecek çünkü.Ama bu böyle gitmez.hayatıma çeki düzen vermek zorundayım,zamana uyum sağlamak,uğraşmak,didinmek ve yükselmek,ilerlemek zorundayım.Çok karar aldım bugün,farkındalıklar yaşadım,biçimlendirdim kafamda,sadece uygulaması kaldı,en zor kısmı.Yine de inanıyorum kendime.Ben neleri başardım neleri atlattım diyerek avutmuyorum kendimi.Daha neler gördün ki sen,neler yaşadın,neler başardın diyorum.Ne günler ne saatler,anlar,hazlar,umutlar var önünde diyorum.Aşk acıyı,mutluluk hüznü getirir beraberinde,bundan korkmuyorum.bugün; yeni bir sayfa açtım hayatımda.Pişmanlıklar yaşamamak için cesaretimi çıkardım kuytu köşelerimden.Her şey daha güzel olacak,inanıyorum.ama en ilginci bu düşüncelere kek yaparken ulaşmış olmam..
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...