Banyo yapmak biz küçükken ne kadar büyük bir konuysa,şu anda da tamamen önemsiz görülen,adı banyo değil de duş almak diye değişen sıkıcı,günlük bir rutin olmuş durumda.Hepimiz gün içinde canımız sıkılınca bugün de bir duş alıyim diye düşünüyoruz,duşu alıp çıkıyoruz,ne kimse farkediyor,ne bizim umrumuzda oluyor.Oysa ben ilkokuldayken banyo yapmak o kadar önemli bir ritüeldi ki heyecanlanırdık resmen.Sadece pazar akşamları yapılırdı,ödevler bittikten ve yemek yendikten sonra.Önce banyo ısıtılırdı soba yakılıp,daha sonra güğümlerle sobada ısıtılan su kovada ılıtılırdı,giyilecek kıyafetler önden hazırlanır banyodan çıkınca gidilecek odada katalitik yakılırdı.Daha sonra annelerimiz banyoda saçımızı başımızı yolarcasına,derimizi yüzercesine bizi kıpkırmızı yapasıya kadar yıkardı bizi.Öyle duş jelleri falan da yoktu,mis gibi sabun kokardık.Banyodan çıkıp pijamalarımızı katalitiğe tutarak ısıtır ve giyerdik.Babamız saçlarımızı tarardı ve daha sonra cup yatağa,ertesi gün okul vardı çünkü.Tabi bu arada okul önlüğümüz ve yakamız yıkanmış ütülenmiş tören kıyafeti gibi odamızda asılı,çantamız hazır olurdu.O kadar güzeldi ki banyo yapmak,pırıl pırıl olmak,sıcacık kıyafetler giymek mis gibi beyaz sabun kokmak,ben pazar günlerini iple çekerdim.Şimdi bazen duş almaya bile üşeniyorum,hatta eğer evdeysem o hafta,leş gibi kokasıya kadar duş almadığım oluyor yalan değil.Angarya gibi geliyor bazen.O yüzden çok özlüyorum eskiden yapılan pazar banyolarını,şu anda kaloriferli evlerde oturmamıza rağmen o zaman banyodan çıkınca daha az üşümemizi.Ben zaten komple ilkokulu çok özlüyorum da,malesef zaman sadece ileri akıyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder