Bunalımdaki insanlar gibi davranmaya başladığımı farkettim bugün.sanırım bıktım.sürekli debelenip durduktan sonra elime hiç bir şey geçmemesinden.zayıflayamıyorum,ders çalışamıyorum,çalışsam da yapamıyorum,giyinmiyorum adam gibi,bakmıyorum kendime,evimi temizlemiyorum aylardır,dışarı çıkmıyorum şöyle doyasıya eğlenmiyorum,dertleşmiyorum kimseyle,dedikodu bile yapmıyorum,sevgilime onu sevdiğimi söyleyemiyorum,alışveriş yapmıyorum,yürümüyorum,sahile gidip de sigara içmiyorum,resmen hayatın tadını çıkarmıyorum,sadece vakit geçsin diye yaşıyorum.Neden böyle yapıyorum bilmiyorum.bugüne kadar her şey için ölümüne çabaladıktan,canımı dişime takıp uğraştıktan sonra domino taşları gibi yıkılmasından pes ettim galiba.Sırf o hayal kırıklıklarını yaşamamak için elimi eteğimi çektim hayattan.Öylesine uyuyup uyanıyorum artık.Ne uyumak ne de uyanmak için bir amaç gütmüyorum.Arkadaş bile edinmiyorum açıkçası.hepsi bir gün bana kazığı çakıp gidecek çünkü.Ama bu böyle gitmez.hayatıma çeki düzen vermek zorundayım,zamana uyum sağlamak,uğraşmak,didinmek ve yükselmek,ilerlemek zorundayım.Çok karar aldım bugün,farkındalıklar yaşadım,biçimlendirdim kafamda,sadece uygulaması kaldı,en zor kısmı.Yine de inanıyorum kendime.Ben neleri başardım neleri atlattım diyerek avutmuyorum kendimi.Daha neler gördün ki sen,neler yaşadın,neler başardın diyorum.Ne günler ne saatler,anlar,hazlar,umutlar var önünde diyorum.Aşk acıyı,mutluluk hüznü getirir beraberinde,bundan korkmuyorum.bugün; yeni bir sayfa açtım hayatımda.Pişmanlıklar yaşamamak için cesaretimi çıkardım kuytu köşelerimden.Her şey daha güzel olacak,inanıyorum.ama en ilginci bu düşüncelere kek yaparken ulaşmış olmam..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder