Küçük Bir Buhran

Ankara'yla alakası var mı yok bilemem ama onunla birlikte olmaya başladığım süre zarfından beri geri kalan herşeyim bok gibi gidiyo.mutluyum,huzurluyum ama kendimi terliksi hayvan ya da mavi yeşil alg gibi falan hissetmediğimi söyleyemem.tek hücreli sabit kafalı bi canlı oldum çıktım.

herşeyi ona endeksleyerek kendi hayatım yokmuş gibi davranıyorum,dolayısıyla gerçekten de kendi hayatım olmuyor.koca bir dönemin yarısını ankarada geçirmem bi yana,ne kendi arkadaşlarımı görüp konuşabildim,ne bi yere çıkıp gezebildim ne de bi sosyal hayat oluşturabildim kendime.onun yerine,dana gibi şişmanlayıp okulu umrunda olmayan asosyal bi insan,ne insanı yaratık oldum hatta.tipte 5 yıllık evli altın bilezikli ev karıları gibi oldum.bi kucağımda bağıran çocuğum eksik.kilolarımla olan sorunlarımı zaten yazdım bi daha yazıp kafa patlatmak istemiyorum.bugünkü konumuz benim aslında okulla uzaktan yakından alakası olmayan okulum.geçen dönem zaten bisürü finale girmediğimi,milletin gazına gelip amaan bursluyum koyver gitsin tavrıyla,yerlerde sürünen bi ortalama getirdiğimi bi kenara bırakırsak,bu dönem de sıvadım.amacım ortalamamı yükseltip öteki döneme rahat başlamakken,geçen seneki derslerimi de çöpe atıp daha da berbat bi duruma geldim.etrafa sanki umrumda değilmiş gibi bi imaj çiziyorum ama içten içe bunalımdayım.çünkü ben hayatım boyunca başarıyla beslenmiş hatta başarıyla övüne övüne çevremi deli etmiş bi insanım ve şu anki halim utanç verici.bugün yaz okulu derslerimi seçerken okulun yaptığı iyilikler (!) zaten olduğum durumu iyice gösterdi bana,kızım sen bi halta yaramazsın sana ders açsak açmasak kaça der gibi bi tavırdalar yani.o yüzden şu andan itibaren okula bari asılıyim de eski formumu yakalıyim.bu sefer kararlıyım, geçen seneki gibi değil yani.o yüzden haberlerde falan üniversiteli kızın büyük başarısı diye görürseniz bilin ki o tapirdir.

ps:şu gün itibariyle 6 kilo vermiş durumdayım :) ama her yerim çok ağrıyo.